Çok þey mi ister gönül, ya güldür, ya laledir,
Hayat ellerimiz de, titrek bir meþ’aledir...
Ya bir daðda yakýlýr, ya bir izbe çukurda,
Ya bir gölde boðulur, yahut vurulur surda !
Lalezara giderken, düþtüðün bir pusudur!
Kim okur talihini, akýp giden bir sudur...
Saçlarýn dalga dalga, düþerken yardan yana,
Dönersin her seferden, yüreðin yana yana...
Hayat seni karþýlar, bilmediðin kaç dille,
Kalýrsýn bir baþýna, elinde kör kandille.
Sayýklarsýn her gece, kendi ana dilinle,
Bir defa sevdim dersin, vururlar sevgilinle!
Her gün baþka surette, gelir burnu hýzmalý!
Bazen anlatmak yetmez, alnýna yazýlmalý.
Gönül bu, her çeþmeden, her gözeden su içer;
Meþ’alen elden düþer, ömürdür gelip geçer...
Kendisi çekip gider, býrakýr seni dünde,
Hiçbir soruya cevap, bulamazsýn gönlünde.
Sarý denizlerine, çýkar zamansýz sürgün,
Hem gözüne, gönlüne, veda edersin bir gün!
Gül dikmeye gidelim, bana versen elini,
Madem ki, bulamadýn, bur da istediðini.
Kurban gitti ayaza, istediðin lalezar,
Nasýl olsa bulunur, servilik de bir mezar!
Kendi göbek taþýmda, her gün yýkanýyorum;
Nerde yanlýþ yaptým ben, hep ona yanýyorum...
Elin de bir meþ’ale, karanlýða uyanmak,
Belki de yýkanmaktan, daha gerçekti yanmak!
Suyla, ateþ arasý, bir yerde duruyorum,
Özlem dediðin ne ki? Ýþte kuduruyorum....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.