Pas tutmuþum; Örümcekler baðlamýþ odamý Kavafis vari; Dört bir yanýma duvarlar örülürken Fark etmemiþim; Hatta Kendi duvarlarýmý kendim örmüþüm. Kapatmýþým, Kokular sürüp Allayýp pullayýp Hücreye koymuþum kendimi.. Ben, bizzat kendim yapmýþým, Kendimi cezalandýrmýþým! Benim kadar sevmedi diye; Beni sevmedi diye! Sonra; ne birini sever olmuþum; Ne özler; Ne yaþar olmuþum; Ne ölü!!
Fark etmiþim Bekler olmuþum, Kapalý kapýlar ardýnda. Hücremde. Günlerce. Yýllarca. Kimi beklediðimi bilmeden; Sadece Bekler olmuþum..
Bugün tam 30 yaþýndayým Yýllar kovalamýþ birbirini.. Geriye bakýyorum Ne o gözleri ýþýldayan kýzý, Ne de dünyayý deðiþtirecek heyecaný, Ne gençliði, Hiçbirini hatýrlamýyorum. En kötüsü; Hiçbir duyguyu hatýrlamýyorum!
Yolun yarýsýna geliyorum.. Þimdi þimdi, Uyandýðýmý hissediyorum. Uyanýþ olabilir mi? Yeniden birini sevebilir mi insan? Hatta ve hatta, Ýnsan yeniden kendini sevebilir mi? Belki alýþkanlýktan, Belki korkaklýktan, Belki eylemsizlikten , Bilmiyorum! En kötüsü, Þimdi þimdi, Yine, Bekliyorum!
se
Sosyal Medyada Paylaşın:
purple79 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.