sevgiyi kaybetmiþtim henüz bir ceninken anamýn rahminde ayazýn vurduðu kýþ gecesi buluþtum dünya dedikleri cehennemimle caminin soðuk taþ zemininde yýrtýk, kirli bir battaniye içinde
nasýrlý eller deðdi henüz körpecik olan tenime atýldým unutuldum yuva dedikleri dört duvarýn rutubet kokan köþesinde acýktým aðladým kendimden baþka yoktu sesimi duyaným
büyüdüm bedenimi saran kullanýlmýþlýklar içinde sokaklarla tanýþtým diðer çocuklar "Baba" diyorlardý birine sordum ”Kimdir o?” Diye boþ boþ baktýlar yüzüme
kaçýlmasýz acýmasýzlýklar takýldý peþime saðým solum kuþatýlmýþ nice çirkinlerle her köþesinde
sarýldým benim kalabilmiþ tek þeyim yüreðime tekrar dönerim ümidiyle güvende olduðum o yere tanýyamadýðým anamýn rahmine
Eser Aslanlý izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eser Akpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.