Hasreti süzdüm o gül yüzünde... Ansýzýn çýkýverdiðinde karþýma.. Yýllarýn harmanladýðý hasreti... Gözlerim yakaladý bir kaç damla yaþý... Buðulu gözlerinden süzülen... ... Hüznün kokusu sinen göz pýnarlarýndan. Nasýlsýn.. dediðinde acý bir gülümsemeyle... Yaþýyoruz diye mýrýldanmýþtým. Öðretiyor iþte hayat yaþamayý.. Hüzünlere tutunarak... Deðiþmemiþsin.. dediðinde. Öyle demiþtim.. Yüreðim karacaahmet olmuþtu oysa... Ama çaktýrmadan yaþamayý beceriyordum iþte. Adýný yanlýþ söylemiþtim kasýtlý olarak... Önce bir afallamýþ. Sonra acý bir bakýþla baþýný sallayýp.. Neyse.. demiþtin.. Hoþçakal... Kim bilir nasýl dindirmiþti vicdanýndaki acýyý adýný unutmam Kim bilir ne küfürler etmiþtin de Deðmezmiþ demiþtin içinden. Ýyi ki ayrýlmýþýz. Oysa mümkün müydü bebeðim. Mümkün müyüd unutmam adýný. Yüreðimin elleriyle kazýmýþtým onu kalbime... Sosyal Medyada Paylaşın:
ugurböcegi-M Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.