Seni Düşündüm

Seni Düþündüm

1.

Seni düþündüm,
Gecenin mey kokan anýnda
Geçmiþten gelen bir sýcak tebessüm var dudaðýmda

Seni düþündüm,
Gece aðýr aðýr çökerken
Ankara’nýn üstüne ilk karlar yaðarken

Seni düþündüm,
Daha doðmamýþ umutlara gebe
Bir ilkbahar öncesi
Sýðýndýðým düþlerim parçalanýrken
Bölüþebildik mi sevdayý
Bir ekmeði bölüþür gibi

Soðuk dokunuþlarý ile
Akþamýn sis perdesi çökerken
Ýncecik bir yaðmur yaðýyordu kente
Reyon ýþýklarý yanýyordu Kýzýlay’da
Hüznün girdabýnda yitirdik zamaný
O yitik zamanlarda
Atatürk Bulvarý’ndan otobüsler
Sýhhiye Köprüsü’nden dolmuþlar geçiyordu

2.

Seni düþündüm,
Hatti Güneþi’ne bakarken
Yanaðýmda busenin sýcaklýðý ile

Þimdi nerelerdesin yaralarýmýn dostu
Kanayan yüreðime tuz bassana
Fýrtýnalara inat filizlerim daha sapasaðlam

Kaç yangýndan arta kaldým
Seni kalbime sakladým da ben

Seni düþündüm,
Kara kalemle yazdým en güzel anýný aþkýn
Yoktun oysaki
Düþüncenin iklimsiz sabahlarýnda
Islandým hüzünlerin yaðmurlarýnda

3.

Ayrýlýklara yazdým seni
Balmumu yanan boþ odalarda
Kapýda hüznün sonbaharý
Alnýmda kurban edilen adaklarýn kaný
Dýþarýda þehrin kirli yüzü
Anýlarýn yükü o kaldýrýmlarda
Yüzyýllýk yalnýzlýk içinde
Baðrýmda kopan fýrtýna
Yasak aþklar kör tutkular
Geceler boyu seviþme hasreti
Göðsün acýsýyla yerinden fýrlayan kalp
Hüzündür oysaki seviþmenin güncesi
Çýplak bir tutkudur adý konmamýþ yalnýzlýðým

“Dün gece, gece o kadar uzundu ki
Göklerin boþluðunda gibiydim
Eski bir radyoda anýlarýn müziði çalýyordu
Ve sokak taþlarý unutmuþtu adýmý”

4.

Öyle aðýr ki senden uzak olmak
Elimde asa düþtüm yollara
Seviyorum seni demek
Karanlýðýn sessizce üstümü
Kapladýðý gecelerde
Islak gözyaþlarýn düþerken sokaklara
Öylesine yorgun bir buse yanaklarýmda
Bu gidiþin ayrýlýk olduðunu
Hatýrlatmýþtým sana
Son yüzlerin asýlý durduðu
Aynalarda
Þimdi nerdesin
O
Yanaklarýmý yakan
Busen
Nerede
Seni anlatmak ne mümkün
Yalnýz sabahlara
Kokunu taþýr rüzgâr daðlara
Ýçimdesin
Sönmeyen hüznümsün
Dedim
Seni düþündüm


Sosyal Medyada Paylaşın: