Dün geçtim hüznümün sokaðýndan
Dar mahallemin nefesi deðiþmiþ,
Yok kahvehane kir kokan yerinde,
Dikmiþler burjuva mavi bir bina.
Gözüm asýlý kaldý aradým,
Yýllarýn sessizliði hüküm vermiþ oysa,
Sarkýtlarý batýyor güneþ çýkmaz,
Nidasýný kaybetmiþ içimdeki haykýrýþ,
Bildik bendeki çýnlayan tanýdýk,
Örgülü saçýmdaki siyah kurdela.
Herkes ayný sokaðýn yolcusu,
Yorgun dizler,titrer ses
Yalaný bol kaldýrýmlar dizilir ayný boyda,
O bitmez nakaratý yine söyler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.