Hüznün acýnýn son bulduðu Anýlarýn hükmünü yitirdiði bir hikayede; Her þeye yenilmiþken bir kerede kendime yenilmek istiyorum Kolay olmayacaðýný bile bile… Bitip giden bir ömrün sonbaharýnda Yaprak misali savrula savrula… Hüzne ve acýya dair ne varsa biriktirdiðim karanfil kokulu yüreðimde Þýmarýk bir çocuðun sevincini yaþamak istiyorum Oyuncaðý bile olmayan Anne özlemiyle yanýp tutuþan yüreðime tuz basa basa… Teslim etmek istiyorum ruhumu, Firari melankolik bakýþlarýmla, Bir zaman sonra sevgi yaðdýracaðým hikayemi hüzün rengine boyayarak… Altýn sarýsý mavilikleri, Gecenin ipek çarþafýna dolanmýþ güneþi býrakarak Daraðacýna hüküm giymiþ ömrüme inat Kendime yenilmek istiyorum Yaþama tutunamadan Ölümle dost olarak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazdüşgördüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.