Manisa garýnda çýnar aðacýným.
Senin sevdaný yaþayan ve seni bekleyen.
Ardýmda býraktýðým umutlarým,
Dallarýmdan düþen yapraklarým.
Geçen senelere inat,
Bir tek doðrum var benim
Sana duyduðum büyük aþkým.
Manisa garýnda çýnar aðacýným.
Yüreðinde paslý çivilerle aþkýnýn tabelasý olan.
Dallarýmda kuþlarý yaþatýrým
Yokluðunda onlardýr beni avutan.
Sen bilirmisin beklemeyi sevgilim,
Bilirmisin gelmiyeceðini bile bile,
Dönmeyeceðini bilerek beklemeyi.
Bir umut dersin,
Bir umut belki hatýrýna düþer,
Gittiði o trenden bir gün belki de iner.
Hiç terkedildin mi bir istasyon garýnda,
Hiç kök saldýnmý sen bir çýnar tadýnda
Yarýnlarýna.
Dallarýna konan kuþlarla konuþursun,
Bir simitci tezgahý altýnda,
Yolcular gelip gider,
Gölgene sýðýnýrlar bahar tadýnda.
Sen gittiðinde mevsim bahardý,
O zamanlar hatýrlarmýsýn?
Buharlý trenlerde vardý.
Hani binmiþtin 10:45 buharlý trenine
Dönerim demiþtin elbet dönerim ve gelirim,
Sana tek sana gelirim ben.
Bekle beni sevgilim,
Bekle döneceðim sana yeniden.
Hala bekliyorum seni ben.
Manisa garýnda çýnar aðacýným
Senin geliþini bekleyen.
Seneler geçti hiç bir iz kalmadý artýk
O buharlý trenlerden.
Çok mevsimler geçirdik bu gar ve ben.
Gücüm kalmadý artýk
Kalmadý, gidenin dönüþünü beklemekten.
Her gün yana yatmýþ dallarýmý kesiyorlar,
Beni bende deðil bende ki seni bitiriyorlar.
Bir tek dalým kaldý her þeye inat,
Ve bir göçmen kuþun yuvasý var üzerinde
Belki de yarýn uçacak.
Dön artýk sevdiðim, dön.
Gittiðin yerden.
Yarýn vucüdumuda kesecekler
Artýk bir þey gelmiyecek elimden.
Manisa garýnda çýnar aðacýným,
Dalým yok, kuþlarým yok, Gövdem yerlerde
Soruyorum sevdiðim ben sana
Bu gittiðin yerde,
Döneceðim bekle demiþtin
Benim sevgilim bilmiyorum artýk nerede.
Belki bir gün dönecek
Benim sonumun olduðu bu yere.
Gürsel PAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.