KAYBOLAN VARLIĞIM

Yaþadýðým dünlerden,
Yarýnlarýma kalmýþ hüzün kokusu var
Yaþadýðým toprakta!
Avuçlarýmda parçalanmýþ hayal kýrýklarýyla
Hazanýn ayazýnda üþüyor düþbahçelerim...
Hayat denen olguda;
Caný çekiliyor içimin!
Ve acýlar,
Hüzün giysimi giydiriyor üzerime,
Sarýnýn tüm tonlarýndaki yapraklarýyla!!
Sarýnýn içinde terkedilmeyi bekleyen
Bir ton yeþilim;
Sonbahara kendini emanet etti..
Bir derin uykuda,
Gözlerini sonsuz kapatmayý düþünüyor sessizce..

Gerçek ve yalanlarla yoðrulan
Bir karmaþa dünyasýnda ruhum!
Hergününde, vakitli vakitsiz
Gökyüzü aðlýyor!
Yüreðim sýzlýyor ince ince...
Uzun uzadýya akýyor kalemimden satýrlar,
Evet,hep sana yazdý yazdý da;
Hep suskundu nedense ,hep düþünceli...
Belki de sana gelecek sesinde
Çýðlýklarýný yitirmiþti öyle deðil mi?

Evet yalancý;

YÜREÐÝM GÖZLERÝM KADAR ISLAK BUGECE...

UNUTMAK ÝSTEDÝÐÝM HERÞEYÝ SIRALIYORUM

SÝYAH BULUTLAR ÜSTÜME ÇÖKERKEN,

FIRTINANIN SESÝNDE KAYBOLUYOR VARLIÐIM...

VE ARTIK YORGUN VE YILGIN

SANA KOÞACAK ADIMLARIM..

KAYBOLAN VARLIÐIM VE SEVDAM

SENDEN ÇOK UZAKTA ARTIK!!

NEO KLASÝK 19.11.09
Sosyal Medyada Paylaşın: