İSTANBUL'DA YALNIZLIK
Bugün;
Ýstanbul’ un kasvetli havasnda ruhum!!
Yaðmur yaðýyor hüzünlü caddelere..
Ve ben ,
Islanan benliðime aldýrmadan yürüyorum sahil yolunda..
Martýlar uçuþuyor yüreðimin kýyýlarýnda..
Dilim bir þarkýyla,
Aþkýn yarým kalýþýnda kývranýyor!
Nerde diyor sözverenin ?
Hani ?
Canýna can katan nerede?..
Ve dalgalar yükseliyor bir anda
Benim kadar öfkeli ve asi...
Oturduðum tahta bir bankta içim acýlý..
Deniz yalnýzlýk kokuyor !
Bir kadýn gömülüyor hatýralar arasýna..
Biraz küskün ,biraz aðlamaklý
Dalgalar vuruyor kýyýlarýma..
Esen rüzgar saçlarýmý uçuþturuyor,
Kokunu çalýyor burnumun ucuna..
Ve senin olmayýþýnda ,
Canýmý acýtýyor iç sýzýlarým..
Beklediðim ne varsa;
Bir bir tükeniyor imkansýzlýklarýmda..
Ve birgün bitiyor hasretin kavþaðýnda..
Hergün gibi ,
Yanýmda olmadýðýn anlar gibi bayaðý olmuþ......
Senelerin benden çaldýðýyla,
Günlerim düþüp gidiyor takvimin her yapraðýnda..
Evet,
GÖZLERÝM DALGIN DALGALAR ARASINDA!!..
Bir çingene kaderimi okuyor,
Fal baktýðý avuçlarýmdan.
Koca þehir benimle yaþadýklarýna aðlýyor..
O kadar büyük ve kalabalýk
Aslýnda yüreðim.!!..
ÝSTANBUL KADAR HEM KALABALIK,HEM DE
YALNIZ ASLINDA...
NEO KLASÝK 30.10.09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.