Varlýkla yokluk arasý bir yerdeyim,
Ne çok derinlerde nede yüzeyde bir yerlerde ama, askýda kalmýþ bütün dileklerime,
Umutlar besliyorum yüreðimden kanýmla , canýmla geleceðe dair,
yarýnlara dünden ertelenmiþ...
Ne kadar darbe alsada yüreðim,
ne içindeki çocuðu öldürdü nede umut beslemekten yorulup usanmadý...
Her yeni gün açýlan bir umut kapýsý,
ve her açýlan kapýdan bir umut girecek içeri sýzan ýþýkla birlikte,
onlarý yüreðimin en güzel odasýnda aðýrlayýp besleyip büyütüp baþka yüreklere misafir yollayacaðým...
Ne kadar olumsuzluk varsa yüreklerde silip süpürsünler diye...
Hayata dair yaþanýlasý güzelliklere,
kuþ yüreði ama, kocaman umutlarý sýðdýrýp ýþýk , ýþýk saçýlsýn diye, tüm gözü yollarda kalan umut bekleyen
hayatýn yorduðu bedenlere yüreklere...
Sil baþtan yaþamak lazým hayatý sanki bu gün doðmuþcasýna...
Yeni bir hayata merhaba diyebilmek,
gülümseyerek gülümsetmek...
Ayaklarýmýzýn yerden kesildiðini hissetmek
olumsuzluklarýn bir düþ olduðunu
düþlemek...
Hayattaysak nefes alabiliyorsak
hakkýný vermek ve hakkýmýzý almak lazým baki olmayan bu dünyadan...
umudumuz hiç bitmesin ...
gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.