CUMHURİYET TRENİ

“Büyük bir uygarlýk, kendi içerisinden parçalanmadýkça, fethedilemez.” William James Durant


Baðrýndan þevkle çýktý; lokomotifiyle tren.
Baþ makinist kitlendi: ülküdeki gönence.
Yolcular da umutla, ortak oldu sevince.
“Kesmez bizi” diyordu; “ne arýza ne de fren,”
“Geçilecek o makûs, tâlih denen dönence.”

Dilde dua, sevinçle, uðurlandý “sað salim.”
Kývanç dolu vagonlar, mutluluk katar katar…
Kömürcü canla baþla kazana dayanç atar;
Dað, bayýr, yaz, kýþ demez, cümlesi aklýselim,
Gözlerse; ýþýl ýþýl… Gönülde birlik yatar.

Derken þef deðiþtikçe, inleyen paslý raylar
Kezâ, güzergâhla bir; ufuktaki manzara…
Hâliyle hýz kaybolur; çaðla açýlýr ara,
Viranlaþýr katarlar ve hatýrda saraylar,
Geçilecek duraklar; kader, kýsmet, kazara!

Haraplaþan bünyede gýcýrdayan þikâyet,
Ardýnca dökülüyor, yolculardan âh… nâle…
Kompartýmanlar nâçâr, kadro soðuk nevale
Kondüktörlerin derdi, formasýndaki payet…
Gidiþatý hiç sorma, makasçýya havâle!

Girilen tünellerden, yürekleri aðýzda,
Çýkar oldu sonunda; daðlara hâkim kaygý!
Arapsaçýna döndü, kökten gelen her duygu!
Gar, sinyalizasyon: sanýrsýn ki buðuzda…
Her makasta ikilem, örselendi öz saygý.

Geçitler tehlikeli, yöntem keþmekeþ, yol sarp;
Motorlar saðýrlaþtý, teker kampana yönsüz.
Ülkü; öksüz kývranýr: usta, teknikçi onsuz…
Hemzemin geçitlerde bariyerler açar harp!
Öngörülen istasyon; kaçýnýlmaz kriz sonsuz!

Zirvelere çýkmaya azimliyken daha dün;
Ne oldu da daðýldý, canevinden þu budun!
Þimdi sirenler boþa, umurda mý yakacak,
Lokomotif sersemce raydan çýktý çýkacak.
Ýþbu köhne düþünce; acze verilen ödün,
Yazýk ki zihnindeki, müþküle toslayacak!
Ve tarih hangarýnda, mâziye karýþacak…

13.11.2009 18:05
17.11.2009 20:30 Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: