Uyan ey güzel bebek, uyan.. Seni böyle gören, insanlýk utansýn. Ýçinde az da olsa sevgi duyan Birileri kalmýþsa eðer utansýn..
Uyan ey güzel bebek, uyan.. Yýllar mý çabuk geçti büyüdün..! Kalmadý mý artýk seni koruyan Dinlediðin ninniyi daha bitirmeden…
Ýnsanlýðýmýzý yitirmiþiz, seni seyrediyoruz. Saðýrlaþtýk hep, yok artýk seni duyan.. Acizleþtik, Yaradana bile dua edemiyoruz.. Uyan ey güzel bebek uyan…
06.04.2002 Ahmet Çelik KONYA
Bu þiir; Ýnternette gördüðüm bir Filistinli babaya atfen yazýlmýþtýr. Babanýn bütün çocuklarý öldürülmüþ, çocuklarýn cansýz bedenleri banyo dahil odalara rastgele konmuþ. Baba ise elleri þakaklarýnda, çaresiz bir þekilde düþünceye dalmýþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetÇelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.