Yokuþlar saclarýný tararken ak düþürdü Bu aðýr yükten fidan boyun büküldü Gün oldu aðýr aðýr diþlerin söküldü Mazinin fýrtýnasý erken gelip geçti
Yaktýlar ömrün taze gülünü bir bütün Dün baktým ki sana Venüs heykelinden kalma sütun Bu gün baktým ki cilasý dökülmüþ duvar Mazinin tasasý yüreðimizden su içti
Öyle güzeldin ki bakmaya kýyamadýðým Öyle uzaktýn ki hasretinden uzayamadým Ben bana fakir sen uzaktaki zengin Nehirler akýp geçer, deniz dingin
Ceylandýn en münafýk rüyamý süsleyen Kýrýk piyanonun sesinde gökyüzünü örseleyen Yüreðimin camekânýný kýrp içeriye giren Han kapýlarýnda gözlerimiz, izlerimiz kaldý Gülüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.