Karanlýk bir oda da, efkarýmýn demindeyim… Muammaya giden ömrümün, son seferindeyim… Elimde küçük hüzünlerden yapýlmýþ bir yumak… Dert deryalarýnda, yaprak misali sürüklenmekteyim…
Bir ben,Allah bilir her gün kaç senaryo yazýyorum, … Güneþ ile birlikte anahtar deliðinden sýzan ýþýktan, esinlenerek… Küçük daracýk bir oda da ümitler filizlendiriyorum… Ve her gün batýmýnda yeniden karanlýða gömülüyorum…
Ahh yalnýz kalmýyormuyum hayalinle daracýk bir odada, Seni alan geceleri kör kurþunlarla vurasým geliyor o anda, Titriyor bedenim, ellerim kanlar içinde, çivilerle parçalýyor, Kanatýyorum yokluðuna gebe bir geceyi daha kaldýracak mecalim yok þu anda...
Sadece ölüyorum!!!
...M.Mert.Özgürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulvehhab Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.