Seneler soldurdu gül benzimi
Karlar yaðar da örter izlerimi
Kim takar kim tanýr dertlerimi
Ne þiir vasfedebilir halimi ne nesir,
Etmez bu cana teselli tesir
Dedim ve sustum....
Tarumar oldu gönül evim
Yýkýlacak nem kaldý ki,
Zehir zemberek kasýrgalar,
Yýktý savurdu beni...
Dilimde tesbih oldu,
Bilmezdim ah vah hepsini gördüm...
Gülmedi þu bahtým...
Usandým cefadan da gelsin ölüm
Dedim yine sustum...
Þu dünyanýn yokuþundan, düzünden
Dostum diyenin yalan sözünden,
Ne yana vurdumsa bu gönlü;
Külhana döndü özüm gülzarýmdan...
Halim deðilsiniz ki;
Halden bilesiniz...
Bölük bölük gözyaþýmý silesiniz..
Dargýnmýyým yorgun muyum ?
Bende bilemedim dedim,
Sustum....
Sevgi kaynaðýndan içtim amma
Kaynayýp ta coþamadým ki
Ayrýlýk aman vermedi bu cana
Kol açýpta koþamadýmki....
Eridi kemiðim iliðim,
Gözde deðil ki özdedir yaram
Ey gönül zalim çöker hicran
Uyumaz kanar yürekte yaran
Bulurum diyerek bir çareyi,
Yarýþtýn bir müddet;
Kavuþanda kalmazmýþ hiddet,
Varýlacak nem kaldý dedim,
Yine sustum....
An be an gider nur,fer
Ey gönül ya sus;
Ya da çabuk karar ver...
Eller dese de vakit çok er.
Aklým fikrim almýyor ki,
Yirmi dokuz yýl boþa mý yaþadýn?
Gün yerinde durmuyor ki..
Üç-beþ metre bezdir sonu dedim.
Yine sustum.....
GÜLTEN TELLÝOÐLU - ZONGULDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.