Nice çocuklar öldürdüm yüreðimin karanlýk dehlizinde Tomurcuklar büyütürken katlettim en kýrmýzý güllerimi Aðlarken anne diye bir babanýn tokadýný yedim ansýzýn Yetim ve öksüz duygular içinde güvercin gibi çýrpýndým
Çocuksu duygularým çamurdu tozdu kalbimse temizdi Anne þefkati beklerken senden yüreðimi benden çaldýn Beni tüm dallarý kýrýlmýþ bir aðaç gibi baharsýz býraktýn Yüreðimi bir çocuk mezarlýðýna döndürdün zalim kadýn
Saçlarýma bir rüzgar gibi dokunmak dururken ellerinle Tüm uçurtmalarýmý benden çaldýn beni göksüz býraktýn Þimdi yaðmurlar gözlerime inen yayla dumanýdýr artýk Yüreðimi bir çocuk mezarlýðýna döndürdün zalim kadýn
Bir delinin kaldýrým taþlarýna düþen çýlgýn gözyaþlarýyla Sana bakýþlar sakladým aklýmý benden aldýn hain kadýn Þimdi bir çocuðun yalýnayak koþuþlarýnda saklý hatýran Büyüdü gözüm kalbimde sana aðlayan kimse yok artýk Yüreðimi bir çocuk mezarlýðýna döndürdün zalim kadýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman_demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.