Ah be vefa, Vefa yokmu? Nereden çýkdý bu veda, Bana kinin bu kadar çokmu? Bütün kainat üzerime yürür can parem, Göðüsümü açarým da, Senin birazcýk da insafýn yokmu? Varsýn olsun vursun geceler bedenime, Bu beden bir can içinde can taþýrken Ve ölesiye onu koruyup severken Bana bir vefa borcun var dý, bana bu çokmu? Ölümde gelecek puslu bir ýþýltýnýn ardýndan, Yarýna devriþtirilecek bir hesap bile kalmýyacak, Kimbilir ki belki bu beden yanýp eriyecek, Bana bir tebessüm borcun var, hani yokmu? Sevgini bir mýh gibi kazýrken yüreðime, Sýrtýmda kaldý bana sapladýðýn hançerin, Gitmelerin ardýnda kaldý bana gülüþlerin, Beni vurup gittiðinden beri ah be vefa derim, Vefa göstermen bu kadar zormu, Bu kadar zormu. Hiç bir þey koymadý bana, Yedi cihan üzerimde kainat, Hiç bir þey acýtmadý yüreðimi senin kadar, Vefasýzlýðýn kadar. Hiç bir þeye aðlamadým ben, Sana aðladýðým kadar. Altýmda ki kara topraða bile aldýrmadým ben, Bu beden nasýl olsa iki metre topraðada yatar. Söyle bana sevdiðim söyle Yaptýklarýný hangi kalem yazar, Sen ise benim kalemimi kýrdýn Beni yaþayan bir ölü yaptýn insafýn yokmu. Bir gün gel baþucuma, Bir kere olsun dokun benim kuru topraðýma, Aldanma sakýn kuru olduðuna, O topraðýn altýnda þelaleler gibi göz yaþý akar. Topraðýmdaki hercaiyi geleceksin diye diktirmiþim, Vefasýzlýðýnýn, hayýrsýzlýðýnýn anýsýna. Sakýn dokunma sevdiðim, Sakýn dokunma hercaiye Hercailer insanýn yüreðini yakar. Ýçinde ölü olan bir bedenin sana son sözleridir bunlar. Seni seviyorum. Seni hep sevdim. Bütün vefasýzlýðýna ve hayýrsýzlýðýna raðmen, Ben tek seni, yanlýz seni sevdim Söyle bana sevdiðim, sevgim sana çokmu? Çokmu?
Gürsel Pal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.