Senin gözlerinde yaþadým ben Karadenizimi, Karadeniz kadar uzaktýlar bana. Sevgiye duyduðu açlýðýydýn sen insanlýðýn; var olmak için yeterken bir gülüþün.
Varlýða mahkûmiyetini sonlandýrýyor gözlerin, tenin kadar sýcak tüm yaþananlar. Gecenin en zifiri anýnda öpüyorum varlýðýný ki sen, her bardaktaki dudak payýsýn hayatýn. Kýrýk dökük birkaç dize ‘seni seviyorum’ diyor. Deniz bile terk etmiþken beni. Ýlhamýn dokunuþusun sen serin dudaklarýma.
Boynunlayým yine.
Ýki satýra sýðdýramadým ben seni; Sen ki sevmenin onuruydun. Aþk kaç hece?
Sosyal Medyada Paylaşın:
onurnurdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.