HASRETİNLE TÂİF’TİR GÖNLÜM

HASRETÝNLE TÂÝF’TÝR GÖNLÜM

Tâif; acýlarýn doruða ulaþtýðý yer.
Her gün hasretinle Tâif’tir gönlüm.
Bu gönül O’na ulaþacaksa eðer,
Bir an önce gel götür beni ey ölüm.

Hasretin kalbime batan diken gibi,
O kadar çok acýtýyor ki canýmý.
Baktýðým her þey görünüyor sen gibi.
Ýþte Efendim! Hasretin kapladý her yanýmý.

Hazreti Allah’ýn “Ýsrâ” dediði gece.
Yedi kat semâ emrine âmâdeydi.
Mîraç; müþriklerin zihninde bir bilmece.
Sýddýk-ý Ekber Hazretleri yine devredeydi.

Uhud’da mübârek diþini kýran taþ,
Keþke benim diþimi, kalbimi kýrsaydý.
Seni öz yurdundan ayýran onca zâlim baþ,
Seni deðil, beni sevdiklerimden ayýrsaydý.

Efendim! Ben hasret uçurumunun kenarýnda,
Gözlerimse acý acý yalnýzlýk vâdisine bakýyor.
Ben senden uzakta çaresizlik diyârýnda,
Ömrümse o vâdideki nehir gibi akýyor.

Mustafa ARSLAN [Acizim (Hisârî)]


Sosyal Medyada Paylaşın: