Dudaðýndan süzüldü incecik kaný… Çöktü olduðu yere O gözler ok gibi yüreðime saplandý Bilirim o duyguyu Anne olmak zordur inan Çaresiz kalmak Kimsesiz olmak Yalvarmak zordur Ya çocuklarýný aç uyutmak? ... Çocuklara masal anlatmak bile zordur… Hele umutlu kýlmak daha da zor…
Kimse yok mu sahiden?
Uzaklaþ buradan diyordu içimdeki ses Uzaklaþ buradan …kaç …kaç çok uzaklara Sarmadýn yaralarýný,kanayan yerlerini daha
Kaçmak kolay mýydý?
Ama ben anneyim bilirim bu duyguyu Ben kadýným bilirim bu duyguyu Ve ben insaným bilirim bu duyguyu
Cesaretim var mýydý?
Aðýr bir yük vardý sanki bacaklarýmda Beynim de baþlamýþtý beni yormaya Çýðlýklar duyuyordum.aðlayan çocuklar Silahlar,coplar,tecavüzler,kayýp hayatlar…
Ben var mýydým?
Usullacýk gittim yanýna Çýkardým beyaz mendilimi Koydum kýrmýzý kanýna Ben varým dedim… Bak, yüreðimi getirdim sana…
Çocuklar aç uyumasýn diye Yanýndayým haklý mücadelende Onurlu yaþamlar için Çocuklarýmýzýn kýrmýzý yanaklarý için Göz yaþýndan elmalar yapabilmek için…. sahi,göz yaþýndan elma yapabilir miyiz?
Gürcan Kýrým Sosyal Medyada Paylaşın:
kırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.