Ne sonbahar ne de kýþ soðutur bu gönlümü
Her yandan alev alsam köze meydan okurum!
Eþim,dostum ahbabým varsýn duymasýn beni
Sözlüklere damlasam söze meydan okurum!
Ýster yolum sarp olsun isterse de çakýllý
Kalemim niþanýmdýr bak sinemde takýlý
Ýsteyen deli desin isteyen de akýllý
Bir yol çizdim kendime düze meydan okurum!
Tuzak olsa her yerde akýl almaz biçim de
Namert’e nam verilse mert’te benim içimde
Bir tek yürek ararken yürekçikler içinde
Görmeyen bakar köre göze meydan okurum!
Sebepsiz çok sebepler her an çýksa karþýma
Bir günde iki defa girsem yeni yaþýma
Varsýn dünya kurulsun taht misali baþýma
Bire bin haykýrýp ta yüze meydan okurum!
Aynalar dostum benim baksam düþman bakýyor
Her geçen gün her saat içimi karartýyor
Hep sormuþtum kendime kim kimi aðlatýyor
Gözlerimden yaþ sýzsa yüze meydan okurum!
Sýrrýmý aynalarýn sýrlarýna býrakýp
Sýrrý dökülene dek yüreðime kapatýp
Ýbret olsun diyerek kendime bakýp bakýp
Yüzümdeki kedere ize meydan okurum!
Ay buluta saklansa karanlýk olur yollar
Fýrtýnalar kudursa eðilir bütün dallar
Kime faydasý var ki,gönül kýrdý mý kullar
Yaradan’a sýðýnýp yoza meydan okurum..!
M. Levent ÖZGEÇ
Gönül Pýnarý Kitabýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.