Gölgem ve ruhum
Bulmuþlar kendilerince bir dil
Aklýmýn ötesinde
Salýnýrlar kendilerince…
Dökülen kurþun gibi
Kaskatý olan duygularýma
Söz geçiremiyorum
Söküp atmýyor
Özüyle bütünleþeni.
Çekiþtirmeyin artýk,
Býrakýn ellerimi!
Býrakýn n’olur
Götürüp atýn beni
Okyanusun ortasýna.
Tek bir kulaç atarsam
Hatta çýkarsam kýyýnýza
Basýn ayaklarýnýzla
Ve bu sefer de
Bedenimi ezin!
Yok olmam ki ben…
Vicdanýnýzda yaþarým!
-Varsa elbet…-
Ama…
Gelmem!
Okyanusun sularý,
-O buz gibi sularý-
Ruhuma dokunan ellerinizin
Yok eder bende kalan izlerini
Ve öfkemin göðe yükselen ateþini.
Artýk ben onun
Yasak olan tuzunu bile
Dost gözyaþýna sarýp
Ýçerim kana kana.
Martýlar besler beni,
Yunuslar yatýrýr sýrtýnda.
Unutmayýn:
Bir gün vazgeçersem yaþamaktan,
Çýkarým kýyýnýza
Siz hazýrda tutun
Ayaklarýnýzý.
Þimdi ben
Bu özgür bedenimle
Yýldýzlarla dans ederken
Gölgeme takýlan bir ses,
Sardý beni sýkýca
Ve
Kulaðýma fýsýldadý
“Geldim.” diye.
Ýnandýrdý beni
Duygularýn ölmediðine.
Hadi bakalým…
Buyurun!
Ne isterseniz düþünün
Ve dinleyin þarkýmýzý…
10 Kasým 2009
SERAP HOCA