TÖVBELİYİM AŞKA AMMA

Sokaklarým boþ, ama gölgesiz deðil
Attýðýn kahkahalarýn hesabý görülmez deðil.

Eðdim de baþýmý sana karþý, gelmedi tebessüm
Kaþlarým çatýk amma deðildir sana küsüm

Kahrým felektendir, neyleyim, düþtüm biçare
Ellerin uzanmaz dost diye düþtüðüm hale.

Özlediðim nefesin, sanma ki isa mesihtir.
Ýnsan neylerse kendin eyler, biçtiðin nefrettir.

Tövbeliyim aþka amma güzel görürse göz baþka
Benim söylediðim ne, sen ne anlarsýn aþka.

Bakma, bana nefretle söz deðil ki çuvala gire
Affýna sýðýndým attým aþký suya, sen de dilene

Boþ gezen olsam da gözünde görme hakir
Ýnsan dediðin ne zengindir ne de fakir

Halime bakýp da aldanma geçer bu günler
Hatýrladýkça ah edersin açmaz o eski güller

Yýktýn amma mabedimi eðilmedi bileðim
Sevgiden anlamadýn ne desem de hoþ deðil.

Keþkelerimi aldým yanýma gittiðim bu þehir
Sana deðil bedduam, duam da sen deðil.


M.S./2009
KAHRAMANMARAÞ







Sosyal Medyada Paylaşın: