[ kalin ] Yorgun ve karanlýk basamaklarý týrmanýrken Ýçimdeki korlarla yakýyordum hayatýn ýþýðýný Korkulu rüyalardan uyanan bir çocuk gibi gibiydi ruhum Güneþini kaybetmiþ bir gökyüzü vardý hayat defteri sayfalarýmda
Yinede týrmanýyordum basamaklarý Belki bir basamak sonra varýrým miraç a diye Yorgunluðumun son bulacaðýný biliyordum Hayat bu kadar karanlýðýn sonunda güneþi de gönderecekti bana Asýl olan ve karanlýkta bile parlayan bir güneþ doðacaktý Kalbimin tam orta yerine Aradýðým güneþi bulmak için týrmanýyordum Yorgunluðuma bakmadan dinlenmeden Çünkü biliyordum bir gün sen çýkacaktýn karþýma Ve ben senin kollarýnda dinlenecektim Seninle Atacaktým sensiz geçen yýllarýmýn yorgunluðunýu Nefesinde ýsýnacaktým Masallar dinleyerek uyuyacaktým … Bunun için göze almýþtým her þeyi Ben uyurken belki gidersin bu diyarlardan diye Uykuyu bile almýyorum gözlerime Sahi ben uyurken gidermiydin? Sosyal Medyada Paylaşın:
nilaydaeflal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.