Dev demir kapýlar kapandý , Yüzlerce kilit vurdular üzerine, Güneþini, aydýnlýðýný aldýlar, Çocukluðunu, gençliðini, geleceðini, Karaya bürünen sirenler çýnlatýyordu artýk her yeri...
Her þeyden habersiz bir melaikeydi beyazla doðan, Sormayý bile bilmiyordu henüz, Bu dev cüsseli adamýn bedenini neden ezdiðini, Týrnaklarýnýn hançer gibi tenine neden batýrdýðýný, Ne yaptýðýný anlayamayacak kadar küçüktü , Bildiði tek þey içini parçalayan acýydý...
Yaptýklarý yetmiyormuþ gibi bir de utanmadan, Ki utanmak nedir bilir mi ( ? ) kana susamýþ hayvan, Yalvaran o masum gözler, Hiç mi acýtmadý , hiç mi içini yakmadý (?) Küçük kafasýný kocaman bir taþ ile parçaladý, O anasýnýn dokunmaya kýyamadýðý , Sarý lüle lüle saçlarýný ala boyandý....
Söyle þimdi rahat mýsýn ? Henüz ayaklarý yeni yere deðmiþti o taze masumun, Tatmamýþtý acýyý, sevgiyi, Kim bilebilirdi ki , Küçücük kalbine vurulacak kelepçeyi, Üç yaþýnda bir hayat söndürdün, Onunla birlikte insanlýk da öldü, Söyle nasýl bakacaksýn ailenin , Bekli de kýzýnýn yüzüne , Söyle insanlýðýn yüz karasý, Þimdi söyle , Nasýl kýydýn bu cana kana susamýþ hayvan ?...
N.C.U
11 KASIM 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.