Yeşil gözlü adamım.

Olmuþa,
ölmüþe,
geçmiþe,
çare yok ki
bilirsin...

Bazen derdim,
hiç olmazsa
bir on yýl
gidebileydim
geriye
keþke,
kýzardým sonra da
kendime.

Yeþil gözlü
keyifli adam
nerden çýktýn
karþýma.

Sanaldan
gerçeðe,

telefonun
bir ucundan
yaný baþýma,

uzaktan
yakýnýma.

Ne çabuk geldin?

Derdin
gelmeden
evvel
hep,

yanýnda olunca,

omuz baþlarýný önce,
sonra çeneni,
burnunun ucunu peþinden,
tüm parmak uçlarýný
ve karnýný öperim de
doymam...

Hadi þakacý sen de der,
güler geçerdim bende...

Geldin,
rüyâ gibi.
Ýki gün,
ve gittin.

En çok neyini sevdim
diyeyim mi sana?

Sen,
dediðini yapan
adamlardanmýþsýn.

Ýþte ben sana,
bu yüzden bayýldým.

Benim yeþil gözlü,
sevimli adamým...


01.42 / 13.11.09 - Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: