SEVGİLİYE ANEKDOT

Kara kaplý defterin sararmýþ yapraklarýnda,
Küf kokan kelimeler konmuþ tozlanmýþ dizelere.
Kurumlu bir edayla geziyor þiirlerim;
Nazik, narin ve sessizce, kaðýttan sokaklarda...

Bir sevgili, yar gibi buluyorlar birbirlerini.
Bir naðmeli þarký gibi söylüyorlar isimlerini.
Biraz buruk küf kokuyor güfteleri,
Güvelenmiþ dolaplarda sarýlýyor mýsralar, ümitli...

Þafak söktü ve gökyüzü kan!
Kýsýk sesli gramafon can çekiþiyor.
Katil notalar katliam yapmýþ;
Geride kalan, gülen surat motifli kýrmýzý dekor...

Ve þimdi çýldýrmýþ þairler var aklýmýn odalarýnda!
Titrek ellerle dökülen mahpus mýsralarýn sahibesi...
Bunlar yazýlan son yasak þiirler avucumda.
Son bir hamle kapatýyor avucumu þiirlerime zaruri.

Herkes söylemiþ cümlesini, gök nokta dolu.
Öyle ki bir virgül bile sýðmýyor.
Noktasýz cümleler bitmiyor zoraki,
Nokta koymayýnca cümlelerim uzuyor da uzuyor...

Þimdi ben küçük mutluluða si mge, büyük dertlere maskot,
Gösteriþli mavi bebek oluyorum derya gibi.
Ýmtiyaz tanýnan genç adam sevgiliye anekdot.
Güçlü bir dalga, gereksiz bir dipnot...
Sosyal Medyada Paylaşın: