SONBAHAR VE BEN

Merhaba sonbahar, ne çabuk geldin?,
Bahar, ömrüm gibi, geçti güz oldu.
Ölüm gelir akla, sanki eceldin,
Yemyeþil vâdiler, pýtrak, saz oldu.

Koyu yeþil kayýn, döndü sarýya,
Yaprak, çiçek haram olmuþ arýya,
Çýrýlçýplak aðaç kalmýþ geriye,
Döküldü yapraklar, orman düz oldu.

Ýlkbahar gençliðim, sonbahar günüm,
Gümrah fidan gibi, neþeydi dünüm,
Sanki bir mevsimdi, vah döndü yönüm,
" Köhnebahar " geldi, ömrüm az oldu.

Günler gibi sanki, yaprak dökümü,
Azaltýyor bak gör, ömür yükümü,
" Nevbaharým " geçti, býyýk bükümü,
Göz açtým, kapattým, hemen yaz oldu.

Ayyuka çýkýyor firaklarýmýz,
Gazel yüklü akar ýrmaklarýmýz,
Sarý renge döndü, evraklarýmýz,
Evraðýn, kitabýn üstü toz oldu.

Yaþlýlýkta güzel, güz’de güzeldir,
Çirkin yoktur, her þey gözde güzeldir,
" Her þeye güzel bak ", özde güzeldir,
Hepsi ayrý güzel, hazan " Haz " oldu.

Elbet açar, solar, ak güllerimiz,
Yaþlanýr, pîr olur, güzellerimiz,
Solsun, yine açar, gazellerimiz,
Her þey biter gider, kalan söz oldu.

Ýsa KAHRAMAN

Sosyal Medyada Paylaşın: