Kırmızı Ateşi Yak-5
VATAN
Ben!...
Severken,
Ýstanbul’da…
Hayallerimi de satýþa çýkardým.
Þehrin, üzerime saçtýðý,
Pas tutan, zincirlenmiþ kapýlarýný,
açmak isterken, içimde ki deli aþkým.
Özgürleþmiþ martýlar gibiydi,
Yüreðimin sýzlayan
kor derinliklerinde…
…
Sevdim!...
Sessizce bir kuytu köþesinde.
Yalnýzlýklarýn doðu,
Özgürlüklerin batý,
haritasýndan ibaret olduðu,
Baþ kentine Ankara adý konan,
Özlem kokan… Annem sýcaklýðýnda…
Bir þehir saklýydý.
Anýtkabir’i içinde barýndýran,
Türküm!... Doðruyum!...Çalýþkaným!...
Okuyan bir öðrenci,
bir ÖÐRETMEN saklýydý…
Ankara’dan ötesi yok…
…
Doðu da yaþarken,
Ve severken,
Hayallerimi de satýþa çýkardým…
Beyaz gelinlik; soðuk iþlerdi kana
Eller donardý tutulan mermi de…
Hoyratlýðýn sýnýrlarýný,
Hedef haline getiren yetimler
Saklardý… Cahilleþerek
Kültürünü kaybedercesine…
….
Ýþte!... bir baþka kokardý…
Sýla kokardý … Özlem kokardý…
Aþk kokardý… Islanýrdým.
Derin soluklar alýrdým Ýstanbul da
Erzurum da yaþarken,
Olgun binalar azaldýkça
Ben, sokaklara býrakýlmýþ
yetim simitçilerini de sevdim…
Sýlamdý aslýnda boynu bükük býrakýlan
Sokak lambalarýnýn ýþýðýnda…
Ýstanbul. 24 Mayýs 2007
Saat.24.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.