Bağçivan

seni adam, sandým
Ýçtiðim suya soluduðum cana katttým seni
Seni adam, sanmýþtým
en, güzel ,saf,llýðýmý sana, adamýþtým
içimde biþeyler uyanmýþtý
dolmuþtum en, saf, gözyaþlarýma dokunmuþtun
senin için aðlamýþtým beni saf, yerine koymuþtun
Senin içindi dünyanýn en, güzel, köþesi olmuþtum
içinde uyanan bütün özlemleri doyurmuþtum
içimi acýtarak mutluluðumdan cýkarak senin için acýmýþtým
seni adam, sanmýþtým
bir insan, gibi, görmüþtüm hani insaný isan yapan
içindeki o, narin kelebeðe dokunmak, istemiþtim
bana göre deðilmiþ diþilce dokunmak, hayata
içimdeki erkekçe izdivaçlarýn uzaktan bakan feneriymiþim
ben bu hayatýn tek kalan, yanlýz bahçývanýyým
korkma bana birþey, olmaz
alýþýk bünyem hergün ezilip çiðnenen bahçemin bu haline
ben nasýlsa yeniden toplarým yeniden ekerim en, güzel, çiçekleri
yeniden derlerim yeniden açar bahar, güllleri
gelir yeniden karýncalar üþür yine akþam kýzýlllýðýnda gözlerim
sen gelme,








Sosyal Medyada Paylaşın: