Beyaz Kapı

Beyaz Kapý

sesinin koyboluþ yankýsý
sisli
usulca kesti bileklerini zamanýn
yaþamak ölümü pelesenk etmekti aðaçlara
sensiz...
yanaklarýndý hayat parantezim
gülüþünse ömrüm

gülüþünle
beyaz bir kapý açýlýrdý
kirlenmiþliðime
yýkanýr arýnýr durulanýrdým
iyimser düþlerimi anlatarak
yaðmurun çiseleyiþini seviþine

beyaz bir kapýydý
birlikte yürüyerek konuþmak
þafaðý...

aðaçlý bir okul gibiydik
aklýmýzda yeni yetmelik
kendimize yabancý birbirimize tanýdýk
dolabýmýzda kýþlýklarýmýz üzerimize üþengeç
sesimizle yazý getiririz akþam buðumuza
halk dolmuþu semt pazarý derken
aklýmýzda kiralýk gece yolculuklarýmýz
odasý sarý lambalý orta halliye yakýn
sakal kesme ve banyo yorgunu bir aile
þunun þurasýnda olacaðýmýz
okul çaðý gelmemeiþ çocuðumuz mis kokulu
saçlarý seyrek mut dolu
ve sen varsan eðer
çipil bakýþlarýn varsa
yaðmurumuz varsa
nisan çiçeðim
mutluyum ben ölesiye

’baþkalarýna herkesim
kendime hiçkimse
hiçkimseye hep baþkasýyým
herkese hep kendim...
yalnýzlýðýmla garantiledim
karþýlýksýzlýðý...
varsýn ama...’

not:

küçücük penceremden sisli geceye bakarken
onun üstünü örtmeliyim
mýþýl mýþýl uyurken öpmeliyim
saçlarýyla alnýnýn birleþtiði yerdeki
yara izini...

sabah gün
akþam sis
sevmekten baþka bir þey yok dünyada...

beyaz bir kapýydý seni sevmek
girmedim daha içeri...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: