SENSİZKEN!...

Yoruldum yokluklarda aramaktan hep bizi
Tenim yansa acýmaz acýtan ince sýzý
Divane olmuþ adým yitirdim çoktan us’u
Gittiðin yollarýna bakýyorum sensizken!...

Adýný sayýkladým dudaklarým kurudu
Yaðmurda ýslanmaktan gözbebeðim çürüdü
Görki güller tükendi teni diken bürüdü
Göðsüme dikenleri ekiyorum sensizken!...

Sükut içinde dursam yüreðim çýðlýk atar
Kimse bilmez içimde nasýl bir sevda yatar
Uyandýðým her sabah kalbe yokluðun batar
Umudu yýldýzlara takýyorum sensizken!...

Ödediðim bedelin bir günahý olmalý
Çektiðim eza yeter artýk zaman dolmalý
Sýmsýký sarýlarak gölgen beni almalý
Hasret türkülerini okuyorum sensizken!...

Derinden bir ney sesi hayalin göz önünde
Ne bugün ne yarýn var aklým halâ dünümde
Güneþte buz kesildi o ayrýlýk gününde
Ömrümün her gününü yakýyorum sensizken!....


ZEHRA BARDAKCI
10/11/2009
Sosyal Medyada Paylaşın: