Durma Gel

Ahu gözlüm, haberimi alýnca,
Gine boynum, buruk, buruk, burma gel…
Halým yaman, baþýndaki, halýnca,
Ýki elin, kanda olsa, durma gel…

Gözyaþlarým daðý, taþý suluyo,
Yaman sevdim, Kâdir Mevla’m, biliyo,
Benim derdim, bana az mý, geliyo?
Hasretini yüreðime, sarma gel…

Sel gibiyim, yataðýmdan, taþarým,
Sevdan ile, çölden çöle, aþarým,
Senelerdir, bir düþünen, yaþarým,
Sevdiceðim, umudumu, kýrma gel…

Bir bakýþýn, diri kýlar, ölüyü,
Yetiþ gayrý, bekletme bu, deliyi!
Sever isen, Muhammed’i, Ali’yi,
Diyâr, diyâr gurbet ele, sürme gel…

KURTOÐLU’m, müptelân, evveli-âhir,
Ey kaþlarý kâlem, gözleri mahmur,
Bilirsin ki, can bedene, misafir,
Daha bundan, öte sebep, sorma gel…

Aþýk Rifat KURTOÐLU


Sosyal Medyada Paylaşın: