KURTAR BENİ

Acýsýný yaþýyor kanatlarým
yaþayan tüm umutsuzluklarýn.
Caným acýyor;
canýmý acýtýyor yokluðun.
Gel artýk umudu hayatým olan aþk.
Kurtar beni,
tut ellerimi,
tut ellerimi!
Gözlerinin umudu kadar sonsuz yarýnlarda

Kurudu artýk dudaklarým,
dudaklarým konuþamýyor artýk.
Bundandýr susmam,
bundandýr sebepsiz tüm söylenenler.
Bundan kaybediyorum bazen kendimi,
bundan kaybediyorum bazen umutlarýmý.
Dudaklarým sýcaklýðýný istiyor.
Dudaklarým ýslaklýðýný istiyor.

Her bir hecesi birer sevda olan kelimeleriz biz.
Karþýlýk beklemeden ardý ardýna dizile gelen
cümlelerdir bizim aþkýmýz.

Sosyal Medyada Paylaşın: