Haberim Yok

Nâçar, çöllere düþtüm, kýrbamda hiç suyum yok.
Piþmanlýk dergâhýnda müridim,
Günahým çok.
Mezarda Münker , Nekir ;
Benim yolumu bekler.
Azrail’in nefesi ensemde ateþ gibi.
Bir gün öleceðimden,
Sanki hiç haberim yok.

Göðe aðsam, tutacak dalým yok budaðým yok.
Hedefi görebilsem,
Ok dolu sadaðým yok.
Nefes nefes tükenir bahþedilen ömür de,
Bu tükeniþ faslýndan kýsmetimi alýrým;
Ve lakin haberim yok.

Posta güvercinleri eskiyen zamanlarda.
En kalýcý mektuptur kýrýk bir mezar taþý.
Azrail’in elinde ölüm dikenli çalý.
Aynalar ki gözsüze suretini göstermez.
Bir rüyaya dalmýþým zaman tabir edemez.
Mevsim artýk sonbahar, benimse haberim yok.

Acýyý besler acý,
Hüznü emzirir hüzün.
Bize son muþtu olur yýldýzý göðümüzün.
En çözümsüz anlarda,
Mutlaka verir çözüm.
Sýðýnacak bir dergâh, çalýnacak bir kapý.
Her þeyi yaratanýn nazarý var üstümde.
Ondan ki haberim var,
Þükür þikayetim yok.
Ankara,11.11.2009 Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: