Uyanmamayı dilemek...

Yüzüm yine acýdan buruþuyor...
Beynimde bir sürü gürültü,gitmiyor
Uyku,göz kapaklarýmdan üzerime uzanýyor
Uyanmamayý dileyerek,uyuyorum... ve özlüyorum...

Özlüyorum ölümü,hiçliði... Doðmamýþlýðý özlüyorum!
Bir yaprak olmayý,aðaç olmayý,kuþ olmayý özlüyorum
Aslýnda hiç olmamýþ olmayý diliyorum,Huzur bulamýyorum...
Allah’ým senden GÜNEÞÝ diliyorum!! Çünkü çok üþüyorum...
Allah’ým ben her gün ÇOK acý çekiyorum!N’olursun!!Artýk istemiyorum...

Artýk istemiyorum yaþamayý,istemiyorum karmaþýklýðý...
Ýstemiyorum sevgiye susamayý,istemiyorum yalnýzlýðý...
Ýstemiyorum bu kaosun ortasýnda yaþamayý,sahipsiz kalmayý...
Ýstemiyorum onun adýný anmayý,yada onsuz yaþamayý...
Ýstemiyorum artýk yarým kalan kalmýþ yüreðimi avutmayý...
Ýstemiyorum,onsuz öleceðimi bilerek yaþamayý....

Ve uyanýyorum yine,gerçekliðime dönüyorum isteksizce
Her þey yerli yerinde,hayat hala acýmasýz ve sahte...
Farkediyorum,gözümde tomurcuklar var,düþüyorlar sessizce...
Islanýyor ellerim,yanaklarým,yastýðým... Ve ben nazikçe
Mýsralarýma gömüyorum onlarý,belki bir gün ulaþýr diye gelinciðime,
Semaya bakýyorum,yaðmur yaðýyor...Melekler de aðlamýþ bize...




Sosyal Medyada Paylaşın: