Ekmekçi Kız

Güneþ batýyor yine,
ufukta kýzýllýklar,semayý yakýyor
Ekmekçi bir kýz ekmek satýyor
Kapanan her kapý,yüzünde birikiyor
Yavrucak belli ki, soðuktan tir tir titriyor
Fakat iþte hayat... Titremek süt aldýrmýyor,
Küçük kardeþinin aðlamasý titreyince dinmiyor,
Titreyince küçük eller ýsýnmýyor,karýn doymuyor...

Duman tütüyor yeþil bacalardan
Yanlýzlýk esiyor dumaný aralayan
Acýmasýz,çorak,sessiz diyarlardan...
Þair sesleniyor kendine,yine çok uzaklardan
"Ýnsan nasýl yaþýyor hiçliðine aldýrmadan?"
"Nasýl yürüyor yolun sonuna bakmadan?"

Ve þair burda susuyor...
Çünkü aslýnda cevabý o da bililyor...

Sarý ýþýklar konuþuyor evlerin pencerelerinden
Balkonlardan düþen gülüþlerin sesinden...
Cevap veriyor anne bir kuþ
Hýzlý hýzlý yuvasýna gidiþinden...
"SEVGÝ" diyor,"UMUT" diyor ekmekçi kýz,
Ellerine bakýp satamadýðý ekmeklerinden
Olmayan annesinin olmayan gölgesinin peþinden...





Sosyal Medyada Paylaşın: