Kimsenin hiç bildiði yok,
Söylenen sözler neden çok,
Ne söylense de anlayan yok,
Yaþamý seviyorum bu bana çok..
Ýsmim anýlsýn yeter bana,
Kurban olurum hal hatýr sorana,
Dua ediyorum yaratana,
Yaþýyorum bu güzel hayatta
Sýrma gibi iþledi dertler,
Beni unutmayan yardým eder,
Söylenen o güzel sözler,
Elbette bir gün çileler biter..
Uzun olsa da sana gelen yollar,
Umursama ulaþmak için hep sollar,
Kovuþmak için bekliyor bu kollar,
Amaç mutluluk garip zamaný kollar..
Kimse anlamaz dinlemez dersin,
Ama isteklerle yaþar gidersin,
Hep her þeyi güzel görmek istersin,
Mevla’m sevgileri eksik etmesin..
Umut var, sevgiler var dersin,
Öylece yaþayýp da gidersin,
Sevgilerle beklenen özlemsin,
Özlemi bitirir kavuþmayý beklersin..
O günler gelecek bilmelisin,
Unutmayýp halini þükretmelisin,
Gözün açýp etrafý bir görmelisin,
Dünyada yaþayan tek sen deðilsin..
Zaman akýp gider bilemezsin,
Geriye bakýp hep böyleyim demezsin,
Düzelmeyecek kadar kötü deðilsin
Mevla’m en güzelini sana versin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.