Son olmaya mý geldik dünyaya,
Neden yaþamýyoruz insanca,
Kapatýyoruz hep açýlan kapýlara,
Kendimiz kalýyoruz hatýralarla..
Hangi kapýyý çalsan açýlmaz,
Aramalar hiçbir zaman yorulmaz,
Yapýlanlar kimsenin yanýna kalmaz,
Umut olamasa insanlýk yaþayamaz..
Alýrsýn kendini korsun kefeye,
Tartarsýn önüne çýkar her yere,
Peþin alýrsýn, gider veresiye,
Yaþýyoruz iþte günler gelip geçmekte..
Derdini kimseye söyleyemeden,
Ýçindekileri hiç gizlemeden,
Sevgi sözlerini açýp söylemeden,
Gidiyorsun belli deðil bilmeden..
Kin ve nefretle herkese yýkarsýn,
Bakýyorum için, için aðlarsýn,
Umutlarla gününü yaþarsýn,
Hiçbir þey yok ortada ne yaparsýn..
Hayat bu bildiðin gibi yaþarsýn,
Bir zaman olur kendini ararsýn,
Her gördüðünü aradýðýný sorarsýn,
Unutma sende bir yaratýlansýn..
Hayat bu incedir yaþayan bilir,
Aranan günler bir gün olur gelir,
Yaratan da güzel bir gün verir,
Zamaný gelince her þey sona eriverir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.