Yýldýz yaðmurlarý altýnda çaðlýyor, Pýnarlarýmdan akan gözyaþlarým... Sen En acýsýyla yaþýyorsun mutluluðu bu saatlerde. Acý bir ýslýk Deliyor aþka karanlýk kulaklarýmý...
Týrmanýyor zamansýz güneþ Acelesizce toz pembe bulutlarý... Yükseliyor þafak vakti göðe Ýzmaritimden çýkan duman. Sen körsün bu saatlerde Acýsýyla baþlayan karanlýk bir güne...
Yosma geçiyor kaldýrýmdan... Mor halkalarla süslü gözleri Gözyaþlarýyla yýkanmýþ yanaklarýyla. Rüzgar esiyor saçlarýna kahbece Söküyor tenini kaygan bedeninden, Topuk sesleri bozuyor keskin sessizliði bu saatlerde.
Þehir habersiz Güneþ tanýklýk ediyor bu harekete. Yne acý moloz yýðýnlarý dolanýyor caddelerde. Sen ölüm uykuya aþinasýn Ben yakamoz gözlerimle sana hasret bu kör saatlerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Karanlığın Kızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.