Gel sen öldür içim de, aþka dair ne varsa,
Son göçle o da gitti, söylersin sorarlarsa.
Yangýna dayanacak, kalmadý hiçbir yaným,
Sura bir üfleseler, belki olur duyaným.
Oysa yanmak güzeldi, içinden çýtýr çýtýr,
Her yangýn kül býrakýr, aþksa yalnýz kanatýr.
Kan kýrmýzý açmaz mý, sabahlara güllerde?
Yalnýzca bir ad kalýr, kül kalmaz gönüllerde.
Aþkýn ince lavlarý, süzülür yanaðýndan,
Ay düþerken zülfüne, gördüm gönül daðýndan.
Kaç yangýn geçirdim de, ben hiç baþ çevirmedim,
Aþka boyun eðmeyi, bu yangýnda öðrendim.
Bir baþ çevirmeye gör, açýlýr onca boþluk,
Yangýna döner o an, aþka dair sarhoþluk.
Bilseydim yakacaksýn, ben de taþýrdým odun,
Hep yollarda kalýrken, caný çýktý umudun.
Denizlerde ki yangýn, daðlardan dehþetlidir;
Daðlar ifþa ederler, denizin ki, gizlidir.
Suyla sönmeyen ateþ, gül nefeste uyanma,
Dumansýz ve alevsiz, baþlar içinden yanma...
Hani kör gecelerde, öter kulaðýn çýn çýn ;
Yýllar var yanýyorum, görmedin için için...
Yaralý ceylan gibi, gözgözeyim avcýyla,
Baþýmý çevirmeden giderim bu acýyla...
Güneþ’e çek bir perde, ay’ý sakla cebinde,
Sana ait hiçbir þey, kalmasýn artýk bende.
Aþka dair ne varsa, öldür, günüdür þimdi;
Her þey senin sanýrdýn, oysa dünya benimdi !
Bana neden çok gördü, bir sevdayý bu felek?
Bayram etsin ardýmdan, çalsýn davul-dümbelek...
Hayrettin YAZICI
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.