Üstadım

(Abdurrahim KARAKOÇ’a)

Turnalarla dosta giden selâmlar,
Pangunuta pula kaldý üstadým…
Baþlamadan bocalayan kalemler,
Tetik çeken ele kaldý üstadým! ...

Biz yazarken derdimizi hep suya,
Eller vardý geldi Merih’e Ay’a,
Ýçimiz riyâkar dýþýmýz boya,
Samimiyet rôle kaldý üstadým! ...

Tüterse de acý tüter bacalar,
Karýsýna gebe gezer kocalar,(!)
Gözümüzde devleþeli cüceler,
Ahvâlimiz fala kaldý üstadým! ...

Devir oldu çýkar devri puþt devri,
Ekmeðin derdinde doðmadýk yavru,
Özü sözü dürüst olan sipsivri,
Ortalýkta kalakaldý üstadým! ...

Kimi yer ararken kendine dipte,
Üstte çýkanlarýn hepsi tek tipte (!) ,
Ýp mi cambazdadýr cambaz mý ipte?
Sýrma saçlar kele kaldý üstadým(!) ...

“Ýp, üzengi tahta kýlýç” iþ çürük,
“Gürgen kadý pelit müftü” baþ yarýk!
“Din” dedi mi bildiðimiz saç sarýk,
Kerâmetler kýla kaldý üstadým! ...

Popçu cazcý dadanalý türküye,
Halay horon tutsak oldu korkuya (!)
Operayý belledi de Türkiye,
Bir tasamýz bale kaldý üstadým! ...

Çoðumuzun derdi zoru sade top!
Gâye oldu mide þehvet bir de cep (!)
Elâleme özenerek hayat hep,
Bir belirsiz hale kaldý üstadým! ...

Modaya uyalý baharlar kýþlar (!)
Permadan ibaret yaþmaklý baþlar(!)
Ne hilâl kirpikler ne kalem kaþlar,
Ne de gözü ela kaldý üstadým! ...

Saatte kaç güneþ doðup batýyor?
Sevginin koynunda yýlan yatýyor!
Menfaat bitti mi aþk da bitiyor!
O sevdalar çöle kaldý üstadým! ...

Gücü olan tepeleyip geçiyor,
“Para” desen her kapýyý açýyor,
Kýz kocayý zengin ise seçiyor!
Þimdi raðbet mala kaldý üstadým! ...

“Taþ devri” yaþarken “fezâ çaðý”nda
Umuda çýð düþtü gönül daðýnda!
Torpilin rüþvetin zalim aðýnda,
Geçim baþa bela kaldý üstadým! ...

Dolarýnan borcu çýkar doðanýn!
Ýpi hazýr zülfüyâre deðenin (!) …
“Ýmralý’da” besledið’miz boðanýn (!) …
Düveleri döle kaldý üstadým! ...

Gerçeklere saðýr oldu kulaklar!
Hem akýllý hem revaçta salaklar (!) …
Her makamdan fasýl geçen yalaklar!
Çevremize dola kaldý üstadým! ...

Dert içinde türlü dertler türedi,
Kuzu postlarýnda kurtlar türedi,
Aslý haramzâde mertler türedi,
Mert nâmerde köle kaldý üstadým! ...

Þerefsiz þerefe kurmuþ bin pusu,
Haklýnýn haksýza çýkmýyor sesi,
“Namus” diyen iðfal etti namusu (!)
Her fýrýldak kula kaldý üstadým…

KURTOÐLU ’yum uzun lafýn kýsasý,
Bu deðildi Hak yolunun yasasý! ...
Âþýklara düþtü gamý tasasý,
Yine bize çile kaldý üstadým…

Aþýk Rifat KURTOÐLU


Sosyal Medyada Paylaşın: