Rüzgar olup Denizlerin kýyýsýnda yürüseydim, Güneþli bir gün gibi Dokunsaydým göðün mavisine Kumlardan toplasaydým incinmiþ tebessümleri Bilseydim Dudaðýmdaki ýslaklýðýn Susamýþ gönlüm olduðunu.
Sözüm var alnýmdaki ay ýþýðýna Aþk, Nefesi olacak kalemimin Kelimelerim Geceleri kaçacak kusursuz yasaklara Unutulan her þey Mehtapla düþecek odaya Uzun mektuplar gibi Tene yazýlacak dokunuþlar.
Seviþmeler masumdur aslýnda Gecenin kilidini ürkekçe kýrýp Utangaç yalnýzlýðýn sesi olur Duvaklý bir düðün gelin telleriyle bezenip Sahipli düþ gibi girer perde aralýðýndan O an Ne þehir sýðar mor geceye Ne de dudaktaki savruk öpüþler Ýþte bu yüzden Avuçlarda terler saðanaklar.
Yarý çýplak sevda Oturur ayýn gölgesine Yýldýzlarý toplar birer birer saçlarýndan Titreyerek býrakýr göðsünün üstüne, Þafaðý durdurmanýn telaþý yoktur artýk Çoban ateþleri yanar karanlýklarda Rehin kalýnýr binbir gece masallarýna Þimdi zaman bir kelebek kanadýnda Birazdan Omuzunda dinlenecek derin soluklar Usulca öpecek gecenin boynunu Ezberindeki sevgiyle.
Derin bir düþ var Yataksýz kavuþmalarýmýzýn arasýnda Susuyor ipeksi dokunuþlara Hasrete boyun eðercesine Aþký emziriyor sabýrla
Zeynep Nilgün Gökçeöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.