Gözlerinde kayboluyordum zaman gibi, Ýçimde bir yerdeydin, bulamýyordum kendimi, Ölümlerle uyanmýþtým sensiz sabahlara, Nefes almak, sensizken, ölüm gibiydi ruhuma...
Olmuyordu, sensiz hor görüyorlardý beni, Sokakta üstümden geçiyordu kara bulutlar... Üstelik bir damla yaðmur yaðmýyordu, Aðlamak bile yasaklanmýþtý, sensiz lanetli gibiydim caným.
Sadece ve durmaksýzýn seni sevmeliydim, Ezanla birlikte okunmuþ gibiydi ismin kulaðýma, Bir busenle diriltirdin, bu ölü ruhumu, Sen bilmesen de sana gizliden gizliye aþýktým...
Bu sensin, eminim, içimde varlýðýný hissedebiliyorum, Dünyama güneþ gibi doðdun, gece olmasýný istemiyorum ölene kadar, Dudaklarýnla okþamalýsýn ruhumu, sarýlmalýsýn yüreðime yüreðinle... Ya þimdi gelmelisin bütün varlýðýnla bana, ya da avuçlarýna gömmelisin beni...
Atakan Akan Sosyal Medyada Paylaşın:
atakan akan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.