Düþlerim kadar gerçek Aþklarým kadar yalan. Gözlerime sýðýnmýþ Gölgeler kadar meçhul Bir düþtü gördüklerim. Ellerim kadar soðuk Yüreðim kadar küskün. Adresini yitirmiþ Sabahsýz bir rüyadan Dönüþtü gördüklerim. Yorumlamam yasaktý...
Uzaktý.
Bir Þimal Yýldýzýyla bir Þark fukarasýnýn Kaf Daðýnýn ardýnda Gizlediði aþk kadar Sürgündü tüm sevdalar. Kapýlarý kilitli Rüya bahçelerinin Arka camýnda Kudüs Kapýsýnda Pegasus Sessizce aðlýyordu.
Yýldýzlar sýrýlsýklam Sabah çok uzaktaydý.
Uzaktý.
Mavera-ûl Nehir’in en kurak noktasýnda Çýrýlçýplak bir çocuk Sýcaktan donuyordu. Aldýðý son nefesin Yarýsý Filistinken Yarýsý ömür kadar Doluydu sýmsýcaktý. Kararmýþtý ilkbahar yapraklar sararmýþtý Belki kýzmýþtý Merih Belki Nuh ölmeliydi. Ama can dedikleri Kör bir kuyuydu; gördüm Yusuf direniyordu.
Abdallar diz çökmüþtü Dergâh çok uzaktaydý.
Uzaktý.
Ýklimsizdi yaðmurlar, gökyüzü karanlýktý. Gölgeler güne dönük Yelkovanlar kýrýlgan Akrep ana dargýnken Takvim saate baktý. Nefes sabaha sürgün, ömürse bir anlýktý. Semayý aðlatýrken bin hüzün bin ahûzar Sus pus oldu Kerbelâ, Sus pus kesildi rüzgâr. Irmaklar suya küstü, Denizler okyanusa. Gök çekti perdesini, Hüseyn uyuyacaktý.
Turnalar göç ederken Semah çok uzaktaydý.
Uzaktý.
Ölümdü tek çeyizi Baðdatlý bir gelinin Umudu ertelenmiþ Aþký örselenmiþti. Yarýnsýz bir sevdayla Ve kýrgýn bakýþýyla Bekliyordu düþünü Sorsam aðlayacaktý. Hangi Firavun hangi hakla gelip girmiþti Masmavi gökyüzünün Altýndaki cennete. Sorsam belki kýzacak Sormasam anlayacak Konuþsam susacaktý.
Mermiler can alýrken Silah çok uzaktaydý.
Uzaktý.
Ortaçað’da kalmýþtý Endülüs sorgularý Ya da öyle sanmýþtýk. Belli ki giyotinler Yeniden kuþanýlmýþ Belli ki bir kez daha Düþ görüp yanýlmýþtýk. Güzel gözlü bir kýzýn Resmiyle kandýrýlmýþ Afgan topraklarýnda Bir kez daha yanmýþtýk. O kýz ki bir konuþsa Neler anlatacaktý. Sus demiþti ya bir ses Mecburdu, susacaktý. Satýlmýþ bir dünyanýn kiralýk efendisi Güneþin bileðine Prangalar vururken Eteðine kul gibi Yapýþmýþ kölesine “Yak“dedi “Roma bitmez , Neron sensin bu sefer.” Ama gün doðumunda Cehennemin narýyla Tanýþýrken bir þehir Anladý ki “Son Neron” Umut sonsuz ufukta Sallanan salýncaktý. Giderken boþalsa da Gelirken dolacaktý.
Maviydi bu kez ölen Siyah çok uzaktaydý.
Uzaktý.
Nijer’de bir annenin gözleri sýrýlsýklam Yüreðinde bin isyan Çaresiz bakýyordu. Kurumuþ göðüsleri Bir bozkýr kadar çorak Bir çöl kadar kuraktý. Simsiyah bir inciydi bebeðinin gözleri Iþýl ýþýl deðildi Yalnýz yaþ döküyordu. Ninniler hükümsüzdü Açtý; süt bekliyordu. Doymadýðý hayattan Sessiz bir çýðlýk gibi Apansýz göç ederken
Kervanlar umarsýzdý Seyyah çok uzaktaydý.
Uzaktý.
Bin yýldýr görmemiþti kâinat böylesini Bosnalý bir ihtiyar Elinde bir resimle Yüreðine mýh gibi Çakýlmýþ bir isimle Kýzýný arýyordu. Belki de aradýðý Yalnýz kýzý deðildi Kaybolmuþ vicdanlarda Ýnsaný arýyordu. Bulursa sarýlacak Baðrýna basacaktý. Köhnemiþ söylemlerin sonsuz ütopyalarýn Kuþatmasý altýnda Kalmýþtý tüm insanlýk. Oysa bir kez görseydi Görmeyen gözlere fer Duymayan kulaða ses Belki de tek istisna Sýðýnacak tek adres Esma-ül Hüsna idi Bin kere tövbe edip Bin kere arýnacak Varlýðýndan utanýp Bin kere yanacaktý.
Yazýk ki insanlýk kör Felâh çok uzaktaydý.
Düþlerim kadar yalan Aþklarým kadar meçhul Gözlerime sýðýnmýþ Gölgeler kadar gerçek Bir düþtü gördüklerim.
Yorumlamam yasaktý...
( “Kabuðundan Çekilmiþ Þiir Taneleri” isimli kitabýmda yer alan “Uzak” isimli þiirimin düzenlenmiþ halidir. )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.