Yitik Karanfil
Gecenin bir yarýsýnda
Yolun tam ortasýnda
Bir adam seslendi.
Yaþlý yorgun bir adam
Oðul dedi yutkundu.
Bir direðe tutundu.
Ben mi dedim þaþkýnca
Evet dedi usulca
Buyur dedim , buyur bakalým usta.
Söyle nedir meramýn
Öðrenelim konuþ ta..
Bana bak dedi.. oðul
Þu gözlere iyi bak
Aðlamaklý gözlerle elime sarýlarak
Ýçim ürperdi birden o gözlere bakýnca .
Iþýðý o gözlerin yüreðimi yakýnca
Kendimi gördüm birden varlýðýn aynasýnda
Eridi gitti caným yokluðun noktasýnda
Çekebildim güçlükle kendimi o noktadan
Durabildim zor bela o gözlere bakmadan
Anladýn mý dedi ey oðul...
Bugün neden burdayým.
Yýllardýr görmediðin iþte ben o adamým
Sana hayatý veren o dirimlik babaným
Kenetlendi diþlerim kalakaldým öylece
Yeni bri devir oldu benim için o gece
Çok sey vardý aslýnda o gece söylenecek
Ne kahýrlar birikmiþti içimde o güne dek
Sustum kaldým nedense etmedim hiç bir kelam
Karanlýða gömüldü kurduðum küçük dünyam
Bir volkan patladý içimde aniden
Hissettim o boþluðu yeniden
Gökkubbe indi yere
Baþýma çöktü tavan
Bir meteor düþtü üstüme
Yol bularak o boþluktan
Parça parça bölündü kurduðum minik dünyam
Yýktý mavi dünyamý beni dünyaya getiren adam
Zihnim bulandý birden
Cirit attý afakanlar beynimin taa içinde
Karýþtý duygularým yaþýn otuzüçünde
Toparlandým nasýlsa
Sordum o yaþlý adama
Nerden çýktýn be adam
Nerdeydin bunca zaman
Madem ki gelecektin
Neden bugünü bekledin
Haydi beni býrak ta bir genç kýzýn var senin
Bilir misin nicedir hali o karanfilin
Gelin olup giderken bir melek gibi narin
Kuþaðýný o kýzýn hangi eller baðladý
Karanlýk gecelerde o kýz nasýl aðladý
Ama þükür rabbime korudu onurumuzu
Ayaða düþürmedi bunca yýl gururumuzu
Kapýsýnda kimsenin boynumuzu eðmeden
Þerefimize bizim namert eli deðmeden
Bak dedi gözlerime
Ýyice bir bak oðul
Hastayaým gidiciyim
Artýk sayýlý günlerim
Sana bir sarýlýp ta öpmektir tek dileðim.
Hayýr dedim sakýn ha
Sakýn ola yaklaþma
Uzak dur dedim benden
Sen benim içimde o gün ölmüþtün zaten.
Hangi gün diyebildi baþýný yere eðip.
Sorduðu gündü seni oðlum karþýma dikilip
Öldü demiþtim ona .
Öldü oðlum dedeniz
Karanýz benim sizin
Sizin için yok deniz.
Þimdi var git yoluna Allah selamet versin
Beni soranlara da o da ölmüþtü dersin.
Ama oðul dedi yeniden; hepimiz müslümanýz
Yarýn bayram günüdür beni de kucaklasanýz.
Evet dedim yarýn herkes bayram ederken
Biir yangýn alevlenecek içimde senin yüzünden.
Çocukluktan kalma bir közün küllerinden
Bir eksiklik, bir yokluk bir kayýp bu yangýný körükleyen
Öpülecek bir elin
Bir babanýn elinin
Þöyle sýmsýký tutup camiye götürecek
Saçlarýmý okþayýp paþam diye sevecek
Yaramazlýk yapýnca yanaðýmda patlayacak
Sonra bir ödülle gönlümü alacak bir elin
Karnelerden nefretim de bu yüzden
Hepsi pekiyi de olsa
Tüm sütunlarý takdirle teþekkürle de dolsa
Sevinemedim bir türlü.
Sevemedim karne günlerini
Bir velim olmadý çünkü
Onlarý gösterecek
Ýþte bu benim oðlum diye
Benimle övünecek
Ne desen dedi ey oðul, ne söylesen haklýsýn.
Ama arkana deðil önüne bakmalýsýn.
Çekti gitti usulca arkasýna bakmadý
Fakat o gözler benim hiç aklýmdan çýkmadý.
Kýzgýnlýðým geçince düþtüm onun peþine
Ýçin için aðladým öylece gidiþine
Tanýyan tanýmayan herkese haber saldým.
Bir karanlýk gecede ölüm haberin aldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.