Saçların Yıldızları Bağladı Yeryüzüne
bilmediðin güneþlerim var
ýslak kaldýrýmlara vuran gün sýcaðý
bilmediðin anlayamayacaðýn
saatlerimi kurdum
sensizliðe uyuyorum þimdi
nerde olduðunu bilmiyorum
ellerimi uçurtma yaptýmdý oysa
vücudun gökyüzümdü
sevdim okþadýmdý seni
yaðmurlarýnla tanýþtýmdý
gözlerin bulut bulut kapatmýþtý aydýnlýðýmý
gözlerin herþeye deðdi gördü iþte
görmen herþeyi ödüldü herþeye
gözlerin neye kime deðse yaðmur telaþý
gözlerin bir bana bulutlu
gözlerin bir beni görmedi
sense mahrum oldun yapraklarýndan
çocukluk peþinde düþ aðacýmýn
saçlarýný uçurtmama misina yaptým bak
saçlarýn þimdi tel tel yeryüzünde gökkuþaðý
sicim gibi puslu bir yaðmur
saçlarýn yýldýzlarý baðladý yeryüzüne
geceyse gece
olsun
yýldýzlar bizim ya
yüzümüzü aðartmadýðýnca aðaçlarýn sessizlik týlsýmý
uçurtmamýn ipinde artýk sadece
birlikte baktýðýmýz yýldýzlar var
düþ yapraklarýma þavkýyan bu senin rýhtýmýn
rýhtýmýnda yüzüm yýldýzlarla bir sana tutkulu
dedim ya saçlarýn yýldýzlarý baðladý yeryüzüne
sabah demek özlemek senin gözkýrpýþýný bol aðustoslu
aþk güneþ altýnda aramak yýldýzlarý
aþk dizeleri kendi halinde saða sola savruk
sonbahar aðacý
aþk gidiyorum deyip saymak yýldýzlarý
ardýnda býrakmamacasýna hiçbir yalnýzlýðý
sýrdaþýmýz ölüm yok baþka özgürlüðümüz
aþk sýrdaþ ölümlerden mahrum kalmak
son tesellisini yitirmiþ sabah yaðmuru
özgürlüðümü sana deðil kapalý bir öðle sonrasýnýn
kýzgýn yaðmurlarýna sakladým
þiirleriyle senleþmiþ
sensizlikten küreðe mahkum bir çuha çiçeði
aklandým ayrýlýðýmla ihanetimden ölüme
dünyanýn diðer ucunda sen
gülen gözlerin vardý
öldürdüm ölümümü severek seni
anlatarak mevsimsizliðe
mevsimsizliðin bilinmezliðine
seni sensiz býrakarak
yanarak ýssýz bir göl saatinde vurulan
sevdalý bir kuþun ikindisizliðine
not:sensizliði günün batýþýna ýsmarladým
apartmanlar aðladý pencerelerde sen ben biz yoktuk
bulutlar perçemleriyle çýrpýndý yaðmurun gecikmiþliðine
biz ki yaðmurlarla yýkamýþtýk ilk akþam hüznü bulaþýðý hüznümüzün
yalýn hýçkýrýklý yüzünü
sýmsýký toprak kokulu
çakýl taþýný da sevmiþtik anlatamadýk bunu gülüm
zamanýn acýmasýz burçlarýnda heycan yükü kalplaerimize
beklenti dolu aptal ve sarýþýn sanrýlý
kaygýlý
saatlerimi kurdum
sensizliðe uyuyorum
sensizliðe büyüyorum
ben kolay kolay büyümem
büyürsem
o büyüdüðüm
bir sensizlik çaðý
bir tek büyürüm sensizliðe
sessiz sedasýz ölmek gibi felsefi
göðe bir not býraktým
bakýþlarýmýn aramaklýðýný
sensizliði aramakmýþ hayat
geç de olsa öðrenmekmiþ
akrebin yelkovandan ayrýlýðýný
zamanýn kalp kýrýklýðýný
benimsemekmiþ
son bir not:
sensizlik yok
bir baþka iklimdeyim
kalp kýrmak gibi bu kadife sessizlik
boðazýmda demlendi düðüm düðüm tüm ömrüm
bir de baktým
sen bitmiþsin
sensizlik de bitmiþ
kuþlar av mevsimi paniði
ömrümün özetini unuttum sende
aþkýmýn özetini sensizlikte
tüm zamanlarýn özeti:
yok oldu sensizlik
bir tren istasyonunda
üstelik sabah sabah
üstelik yýldýzsýz
bakir bir ölüm gibi
sensiz
aþk benim
sendeki ben
bendeki sen
sensizlikteki kendimden
daha zenginim artýk
sensizlik izbeleþti gündemsiz
ölüm natürel yerel
yokoldu sensizlik
artýk sadece aþk evrensel
sadece
aþk ben
Kaðan Ýþçen
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.