kendime karþýyým can bu gece. aynalar kýrýk. ben kýrýk. gözlerim yüreðim, ellerim, düþlerim, zaman kýrýk. yüzümde kýrýk çizgiler boydan boya. artýk zaman yokuþ aþaðý akan su, umrumda da deðil aslnda....
ne bahar geldi bir daha, ne de düþlerim çocuk sevinci kadar masum hayallerim, dile getirmeye kýyamadýðým rüyalarým, yýllarca.. yýllarca... yeniden, yeniden yaþamalýyým diye koparattýðým takvim sayfalarý/ günlerim (dönüþsüz umutsuz düþsüz hayalsiz herkes kadar bahane bulup eften püften yaþamaya dair.)
denizin mavisi bile mavi deðilken üstelik üstelik poyrazýn üþüttüðü ellerim sýðmazken hiç bir yere duymazlýktan geliþimi iç sesimi
hýzlý hýzlý yürüyorum sokaða çýktýðýmda artýk türküleri terk etti dudaklarým sözleri dizeleri para pul da umrumda deðildi zaten gene deðil hiç bir þey umrumda deðil can hiç bir þey
kendimi terk ettim ertelenmiþ bir hayatý bekleyen kendimi içimin daraðaçýnda sallanýyor sessizce ýþýksýz gölgesiz "bulamazsýn benim gibi seveni" diyor "nedense" ne çok severdim bu þarkýyý yüreðim oralý deðil. gözlerim hiç deðil
aðlarýný çekiyor balýkçýlar umutla balýk umutla denize bakýyor bir kadýn balýk kaça diye soruyor bir adam balýðý kesiyor iþte bu kadar basit bu hayat anla can ne iyi ettim terk etmekle kendimi ve kendimdekileri.