Bilirim
En çok gün batýmýný seversin
Sana geceyi getirdiði için
Gündüzleri Poliyanacýlýk oynamaktan býktýðýnda
Geceler seni kendine getirir
Odanýn duvarlarý
En iyi arkadaþýn olur
Cevap veremeyeceklerini bile bile
Anlatýrsýn
Anlatýrsýn
Mutlu anlarýný
En üzgün zamanlarýný
Belki çok güler
Belki aðlarsýn
Kendini herkese kapatýrsýn
Bir tek duvarlarýna açarsýn
Tatmin eder mi seni bilmem
Sadece anlatmak yeter mi
Cevap beklemez misin
O soðuk taþ duvarlardan
Duyamadýklarýn üzmez mi seni
O anlarda
Þarkýlar yetiþir imdadýna
Hiç duyulmamýþ þarkýlarý keþfedersin
Bozarsýn bütün sessizliði
Duvarlarýna anlattýklarýnýn cevaplarýný
Þarkýlarda ararsýn.
Ve gece biter
Bütün bunlarýn üstüne
Ýçindeki karamsar þair çýkar ortaya
Dökülü verir kaleminden
Birkaç kýrgýn cümle
Belki yaralý bir aþk hikayesi
Belki her gece beklediðin
Azrail’in pençesini
Ölümün soðuk yüzünü
Bazen mutluluklarýný sevinçlerini
Yarým kalmýþ hayallerini
Ümit ettiklerini
Anlatýrsýn
Ýçenden geçenlerle
Sadece seni anlatan bir þiir ile
Biten bir geceye daha
Böylece noktayý koyarsýn…
“Her þiir süslü cümleler den oluþacak deðil ya
Yada iç burkan
Bu þiirde senden ibaret olsun
Az ama öz
Birazcýk seni anlatan”…(SHR)